woensdag 20 mei 2009

iene miene mutte...

Het volgende zal velen waarschijnlijk wel bekend zijn: Je wil eens lekker ontspannen in de zetel voor de televisie (excuseer, ondertussen reeds digitale televisie, want anders loop je achter!). Ziehier het stappenplan. Stap 1: neem een kom chips of andere zoetigheden mee naar de zetel. Stap 2: plant dat maanvormige lichaamsdeel waar je twee benen samenkomen neer in de zetel. Stap 3: neem de afstandsbediening van je televisie, en die van je digitale decoder of recorder, en die van je dvd-speler, en neem die van je videorecorder (als je dat nog hebt trouwens) ook maar. Daar lig je dan, omsingeld door afstandsbedieningen. En dan begint het pas. Welk bakje of welke bakjes heb je nodig? Iene miene mutte…

Begrijp me niet verkeerd, ik ben voorstander van nieuwe technologische ontwikkelingen en digitale televisie en alles wat erbij komt kijken. Er gaat niets boven dat prachtige High Definition beeld. En als je je favoriete serie hebt gemist, kan je ze simpelweg terug opvragen. Je kunt nu zelfs live voetbal pauzeren, zodat je, na je plasbeurt, terug semi-live kunt hervatten waar je was gebleven. Allemaal prachtig toch? Maar dan komt de keerzijde van dat alles. Momenteel liggen er op mijn salontafel vier afstandsbedieningen netjes naast elkaar. Ook al ben ik van de generatie die met de nieuwe technologie is opgegroeid, zelfs ik heb het moeilijk met al die bakjes. Je moet je de frustratie van onze grootouders dan eens voorstellen. Toevallig ben ik onlangs bij mijn grootouders een videorecorder gaan aansluiten, omdat ze hun oude videocasettes weer wilden bekijken. Naast een dvd-speler en digitale recorder moest ik daar dus een derde toestel bijzetten. Het heeft me twee uur gekost om dat ding te installeren. Daarbovenop kostte het me nog eens twee uur om aan mijn grootouders uit te leggen hoe alles functioneert en om etiketjes te maken om op de vier verschillende afstandsbedieningen (tv, INDI, dvd, video) te kleven, anders weten ze niet welke afstandsbediening bij welk toestel hoort. De volgende dag kon ik mijn hele uitleg opnieuw gaan doen, want alle ‘kennis’ was al gaan vliegen. Nog een dag later ben ik het toestel weer gaan afkoppelen: het was te ingewikkeld voor hen. En ik neem mijn grootouders absoluut niets kwalijk, integendeel, ik begrijp hun frustratie. Vroeger was de vraag: Waar is die verdomde afstandsbediening nu weer gebleven? Ondertussen is die vraag geëvolueerd tot: Welke verdomde afstandsbediening moet ik nu gebruiken? Het lijkt wel een IQ-test. Eén ding moet ik die bakjes wel nageven: Ze zijn zo stevig dat ze elke woedeaanval overleven.

Binnenkort schakel ik over van INDI naar Telenet, weer een andere afstandsbediening dus. Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Bij Telenet kun je de afstandsbediening immers koppelen aan meerdere toestellen. Dát noem ik nu eens revolutionair!

Dimitri Jacobs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten